As belas vistas, as imaxes que atrapan a alma dunha cidade, transmítennos a emoción da natureza ou nos enchen de recordos que mesturan lugares históricos coa nosa propia felicidade.
O que coñecemos como “postais” da cidade son unha parte orixinal da experiencia viaxeira.
As vedute venecianas comezaron como un xénero humilde, propio dos artesáns da pintura que vendían aos viaxeiros as estampas máis significativas da República Serenísima: as canles, os mercados nas piazzas ou a Basílica de San Marcos aparecían retratados con mestría; os detalles da arquitectura xunto ás escenas cotiás que sucedían nestas paisaxes facían das vedute un recordo moi valorado.
Os mestres da pintura pronto se sumaron a un xénero que entrou na historia da arte como unha ferramenta para coñecer costumes, paisaxes e orografía.
As vistas en Compostela son un dos grandes recordos que vos levades. Unha cidade con proporción humana e alma divina que vos ensina algunha das paisaxes para unha vida. Deixámosvos os cinco que máis nos gustan.
O recordo pode presentarse de súpeto, un mira desde a xanela do seu apartamento.

1 Vista desde o Monte do Gozo

Unha panorámica de para a historia, unha vista gravada nos mapas. A cima do Monte do Gozo servía de miradoiro aos peregrinos que alcanzaban Compostela seguindo o Camiño Francés. Incluso unha escultura de bronce que representa a dous peregrinos celebrando que pronto chegarán a Santiago fálanos da importancia desta vista, aínda que hoxe en día resúltanos algo afastado o xúbilo que debían sentir ao ver as torres da Catedral tan preto despois de pasar por todas as penalidades que nos podamos imaxinar.
Está claro que o Camiño de Santiago xa non é unha experiencia calamitosa pero a emoción que move esta vista permanece.

2 Vista desde Belvís

A toponimia sérvenos de guía para saber algo dos sitios nos que estamos; Belvís ben pode ser un apócope para Bela Vista, e así é: unha vista para un perfil máxico, sempre dominado polas torres da Catedral e que nos enmudece baixo a luz do luscofusco.
Ao leste da cidade sobre un suave outeiro, atopámonos cunha vista mansa do perfil da zona monumental de Compostela xunto aos edificios da zona nova.
A suave transición entre estilos baixo a luz tenue do atardecer é unha vista imprescindible. Ademais dun parque, temos miradoiros tanto no convento das Clarisas como no Seminario Menor: unha pequena xoia na que podemos gozar da maxia de Santiago sen aglomeracións.

3 Vista desde os tellados da Catedral

Aínda que no momento de publica este post, as obras de restauración están a piques de acabar, as visitas ás cubertas da catedral están aínda restrinxidas. É o punto máis alto de Santiago de Compostela e, desde logo, temos unha vista a cidade que non podemos ter en calquera outro lado.
O paseo polas cubertas forma parte das visitas ao palacio arcebispal. Os guías explican como a catedral se converteu en fortificación militar despois de sufrir varias revoltas populares. Non só gozamos da atalaia compostelá: entendemos máis a historia da cidade, a relación do pobo e os cóengos e a importancia do edificio máis aló do relixioso.

4 Vista desde o Parque da Alameda

Pode ser que sexa a vista máis coñecida de Compostela, pero é que non é para menos. O parque da Alameda é o espazo verde máis querido polos composteláns e unha contorna construída por tres espazos: pase da Alameda a carballeira de santa Susana, onde antigamente celebrábanse feiras de gando, e o paseo da Ferradura ou dos Leóns.
É neste espazo onde atopamos unha vista da fachada do Obradoiro que se converteu case na vista por excelencia da cidade. Centos de fotos de vodas, bautizos, comuñóns, visitas de mandatarios e mesmo unha estatua de Valle-Inclán contemplando as vistas indícannos que aquí, si, está é a auténtica vedute compostelá.

5 Vista da fachada do Obradoiro desde Inferniño Apartamentos

A última vista, a estampa única, ten unha vantaxe: é só para os vosos ollos. O Apartamento 5 de Inferniño garda unha sorpresa: só desde aquí e desde a Habitación Real do Hostal dous Reis Católicos ides ter unha perspectiva da fachada da Catedral e da Praza do Obradoiro.
A obra do arquitecto Casas Novoa merece unha revisión pausada porque o barroco, o segundo gran estilo da cidade, é ante todo sorpresa e xogo. Novoa aproveitou a decadente fachada medieval para propoñer unha obra que xoga coa verticalidade e que está chea de minúsculos detalles escultóricos que compoñen unha gran narración, á vista de todos os que queiran entender.
Desde a galería do apartamento 5 vemos a torre central, coroada por unha escultura do Apóstolo vestido de peregrino, coroando un xogo de volumes e esculturas.
A ambos os dous lados, as torres que vimos antes e que dominan a cidade: a Torre das Campás e a Torre da Carraca, que ten na súa parte superior un dispositivo de madeira e metal en forma de aspa, que ao virar produce un ruído seco. O seu fúnebre son era utilizado o Venres Santo, cando non se podían tocar as campás.
Podedes descubrir a tantos personaxes míticos e reais esculpidos nesta impresionante fachada, unha narración do pasado que se vos presenta mentres gozades da calma do apartamento 5 do Inferniño.